شکرتیغال

نام علمی شکر تیغال، Echinops است که در سایر کشورها به این نام شناخته می‌شود.

نام‌های دیگری که این مان گیاهی با آنها شناخته می‌شود عبارتند از: خارشکر، شکر تیار، تیغ قندک، شکرکه، گل تیغال.

شکرتیغال جز “مان” های گیاهی محسوب می‌شود که از وجود گیاه و حشره تشکیل می‌شود.

گیاهی به نام تیغال وجود دارد که گل‌های آن آبی رنگ، خاردار و توپی شکل است.

این گیاه را با نام‌های ماری تیغال و کنوره هم می‌شناسند.

روی این گیاه، حشره‌ای به نام خزوکک زندگی می‌کند که مانند کرم ابریشم، برای نگهداری تخم و نوزاد خود پیله‌ای تولید می‌کند.

شکل این پیله شبیه بادام زمینی و کرم رنگ است و حالت شکننده دارد.

جنس این پیله از نشاسته، مواد سلولزی و قند مخصوصی به نام تروهالوز است.

نوزاد داخل پیله بعد از اینکه بالغ شد، پیله را سوراخ کرده و بیرون می‌آید.

شکر تیغال به راحتی در آب حل می‌شود.

از نظر طعم، شیرین است و جز محصولات لعاب دار؛ می‌توان آن را داخل چهارتخمه هم استفاده کرد ولی مرسوم نیست، البته بیشتر به علت قیمتش!!

هر چه زمان بیشتری از خرید شکرتیغال بگذرد از شیرینی آن کم می‌شود.

هر موقع این محصول را تهیه کردید آن را کامل بشکنید تا حشره داخل آن نباشد.

در طب سنتی از این  گیاه به‌ تنهایی یا به‌صورت ترکیب با گیاهان دارویی دیگر جهت درمان برخی بیماری‌ها استفاده می‌کنند از قبیل:

درمان سرفه، ملین، متعادل کننده دستگاه گوارش، رفع خش صدا، خلط آور، تب‌بر، درمان سرماخوردگی، درمان آنفلوانزا، درمان یبوست، لاغری، درمان بیماری‌های ریوی، درمان تنگی نفس و آسم، درمان سوزش سر دل، تقویت حافظه، درمان تکرر ادرار، درمان سیاه سرفه، انعطاف پذیری ستون مهره ها، درمان زخم معده.

در برخی منابع به علت وجود تروهالوز در شکر تیغال آن را محصولی ضدسرطان می‌دانند.

طبع این محصول سرد و مرطوب است.

رادی که دچار فشار خون هستند و از قرص‌های فشار خون استفاده می‌کنند نباید از این محصول استفاده کنند.

زیاده روی در مصرف این محصول مانند سایر گیاهان دارویی سبب اثر سوء در بدن می‌شود.

زیاده‌روی در مصرف این محصول باعث حالت تهوع می‌گردد.